Monday 27 April 2009

ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ: Να μείνουν ή να φύγουν;

Το εύκολο, είναι να πει κάποιος «να φύγουν, γιατί όσο μένουν νομιμοποιούν την κατάσταση». Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως αποχωρούν από την «συγκυβέρνηση» ωραία και πανηγυρικά.

Κατά τη δική μου άποψη, αυτό εγκυμονεί μία εξαιρετικά δυσοίωνη προοπτική.

Την Κυβερνητική σύμπραξη ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ σε μία μίνιμουμ πολιτική βάση με άξονα το Κυπριακό και χρονικό ορίζοντα μέχρι το επερχόμενο δημοψήφισμα.

Έτσι, κατά τη γνώμη μου θα έχουν παίξει εκπληκτικά τον ρόλο της μαριονέτας στο σκηνικό. Γιατί; Εξηγώ:
Τι είναι η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ μαζί;
Ένα 20%; Πάνω κάτω, τόσο.
Αφήνει λοιπόν η αναχώρηση από την συγκυβέρνηση ανοιχτό, ορθάνοιχτο το πεδίο για τη δημιουργία ενός δήθεν «πανεθνικού μετώπου Αριστεράς-Δεξιάς» για το καλό του τόπου.

Ένα απίστευτο πακέτο που με λίγο καλό πολιτικό μάρκετινγκ θα μοσχοπουληθεί στον κουρασμένο κόσμο της Κύπρου και θα μοσχοπουληθεί στο εξωτερικό ως το πιο ώριμο φρούτο για να περάσουν 100 ΑΝΑΝ.

Προσέξτε την τέλεια συμπαιγνία-συγκυρία-σκηνοθεσία:

Στο Βορρά με τις ευλογίες της Τουρκίας η «συνύπαρξη» Έρογλου –Ταλάτ.
Στο Νότο με τις ευλογίες της Τουρκίας επίσης η «συνύπαρξη»Χριστόφια –Αναστασιάδη.

Πως σας φαίνεται το πακέτο;
Δεν μοιάζει ιδανικό προϊόν για την «επίλυση»;
Θα παρουσιαστεί μάλιστα ως ο τεράστιος Ιστορικός Συμβιβασμός για το καλό της Κύπρου και θα μοιραστούν όλοι μαζί το βραβείο Νόμπελ στο παντοπωλείο της Στοκχόλμης.

Όχι λοιπόν! Να κάτσουν εκεί που βρίσκονται, να αναλάβουν τις ευθύνες της επιλογής που έκαμαν α) να μην στηρίξουν ενεργά τον Τάσσο στον πρώτο γύρο των εκλογών β) και να στηρίξουν μετέπειτα τον Χριστόφια.

Να παίξουν λοιπόν τώρα ενεργά το ρόλο τους καταγγελτικά διαρκώς με στοιχεία για τις όποιες ατασθαλίες και καταστρατηγήσεις των πάγιων κόκκινων γραμμών.

Να εξαναγκάσουν έτσι, τον Χριστόφια σε ρήξη αντί να την προκαλέσουν εκείνοι.

Ο μόνος τρόπος για «υγιή» αποχώρηση θα ήταν μία ρηξικέλευθη ενέργεια μεγάλου βεληνεκούς, δηλαδή η ταυτόχρονη «διάλυση» όλων των κομμάτων του κέντρου και η ενοποίηση τους σε έναν νέο δυναμικό φορέα του Κέντρου με νέα ηγεσία με έντονο το στίγμα της πολιτικής παρακαταθήκης του Τάσσου Παπαδόπουλου.

Ώστε να προκαλέσουν έναν έντονο κυματισμό προβληματισμών στην κοινωνία.
Αυτά νομίζω εγώ, προς το παρόν.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, διαβάστε προσεκτικά ποιοι είπαν και τι είπαν:

David Fried (26/6/2003):
«Όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψει τη διέλευση στρατιωτών μας μέσα από το έδαφός της, στο Βόρειο Ιράκ, της προσφέραμε δυο κίνητρα: αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια υπό μορφή δωρεών και δανείων και την Κύπρο υπό τη μορφή του Σχεδίου Ανάν».


Λόρδος Χάνεϊ (αμέσως μετά το "όχι" του κυπριακού λαού):
«Οι Ελληνοκύπριοι δεν πρέπει να διαφύγουν από το σχέδιο αυτό και δεν θα διαφύγουν»!


Αλέκα Παπαρήγα: (3/1/2008):
«Επιδιώκεται από τις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία και την Ε.Ε. επαναφορά του Σχεδίου Ανάν...».


Jack Straw:
«Αν ξέραμε ότι δεν θα δεχόσασταν το Σχέδιο Ανάν, δεν θα σας βάζαμε στην Ε.Ε.»

Ταγίπ Ερντογάν (στο Μπούργκενστοκ):
«Με το Σχέδιο Ανάν, η Τουρκία εκπληρώνει όλους τους στόχους που έθεσε για την Κύπρο, τα τελευταία 50 χρόνια»

Και, το κερασάκι στην τούρτα. Σε ποίου τον λόγο τιμής ακουμπάει η Κύπρος:

Δημήτρης Χριστόφιας: (Ελευθεροτυπία, 11/10/2004):

«Ξένοι με καλούν να ρίξω τον Τάσσο Παπαδόπουλο ... Να ξεχάσουν ότι θα γίνω νέος Ταλάτ...».

1 comment:

  1. καλα τα λες φαληρουιν αλλά που εννα πιστευσουμε πια; Αυτό με τον Χριστόφια που εγραψες δεν το ήξευραν, εν τρομερόν.

    παντελής

    ReplyDelete