Sunday 26 April 2009

Ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας

Αρέσει δεν αρέσει ο Χριστόφιας είναι αυτή τη στιγμή Πρόεδρος της Κύπρου εκλεγμένος από τον λαό μέσα από νόμιμες διαδικασίες που δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν.

Έτσι, κάθε κριτική θα πρέπει να ικανοποιεί αν μη τι άλλο ένα βασικό κριτήριο σεβασμού αν όχι προς το πρόσωπο, αλλά προς τον Θεσμό, αλλιώς θα υπάρξει μια έντονη διολίσθηση στην πολιτική χυδαιότητα.

Το Κυπριακό, δεν ξεκίνησε το 74 και όσοι το αγνοούν αυτό μόνο καλή υπηρεσία δεν προσφέρουν στην πατρίδα.

Το Κυπριακό και η διακοινοτική ρήξη πάει από το 63 και σε αυτό έχουν ευθύνες αμφότερες οι "μητέρες πατρίδες" για διαφορετικούς λόγους και μέσα από διαφορετικές πραγματικότητες.

Το Κυπριακό από το 74 και μετά όμως δεν είναι πρόβλημα που μπορεί να λυθεί μέσα από τις δύο κοινότητες γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ξεκάθαρα ζήτημα Εισβολής και Κατοχής -και μάλιστα πλέον, Ευρωπαϊκού χώρου από χώρα που "επιθυμεί" να μπει στην Ε.Ε.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν έχασε τις εκλογές επειδή ήταν "ανίκανος" ή ανεπαρκής. Ούτε γιατί ο λαός ήθελε 'έναν "Πρόεδρο Λύσης" λες και ο Τάσσος ήταν Πρόεδρος...διχοτόμησης. Αυτά, είναι ντροπή και να λέγονται.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, έχασε γιατί οι ίδιες οι δυνάμεις που έπρεπε να κινηθούν και να τον στηρίξουν είτε θεώρησαν τη νίκη δεδομένη είτε σαμποτάρισαν την κλειστή ομάδα συνεργατών που περιέβαλλε τον αείμνηστο Πρόεδρο.

Παράλληλα, μερίδα των πολιτικών του φίλων μετά το Ιστορικό Όχι του 2004, ερήμην του Προέδρου καλλιέργησαν στην κοινωνία μία τραγικά απαράδεκτη επιθετική συμπεριφορά προς όσους επέλεξαν το ΝΑΙ τότε, αγνοώντας πως πολλοί εξ αυτών ψήφιζαν το ΝΑΙ με τεράστια αγωνία για το μέλλον, με την ίδια αγωνία που είχαμε όσοι τότε ψηφίσαμε το ορθό ΟΧΙ.

Έμοιασε τότε, αυτή μερίδα να θέλει να ξανασπείρει διχασμό. Τεράστια επιπολαιότητα την οποία πληρώνουμε σήμερα έχοντας στην διακυβέρνηση της χώρας ανθρώπους που είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν και έναν Πρόεδρο, στο ανώτερο σκαλοπάτι της Ιεραρχίας στερημένο ουσιαστικής Παιδείας και κινούμενο περισσότερο συναισθηματικά παρά Πολιτικά, αγνοώντας , υποτιμώντας επικίνδυνα το ίδιο το γεγονός της Κατοχής, υποτιμώντας επικίνδυνα το γεγονός πως η Κύπρος είναι Ευρωπαϊκή Χώρα (και ευτυχώς ενταγμένη στην Ευρωζώνη…).

Όσο ο κος Χριστόφιας παίζει χωρίς καμία αντίδραση από την κοινωνία τόσο θα διολισθαίνει προς μοιραία σενάρια, ακόμα και άθελά του, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει την φιλοδοξία του να γίνει ο «άνθρωπος που επιτέλους έλυσε το Κυπριακό» και να τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης με τον σύντροφο Μεχμέτ. Το ίδιο ακριβώς βραβείο με το οποίο τιμήθηκε και ο μέγας «φιλέλληνας» Χένρι Κίσινγκερ….

Σε αντίθεση με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν έχει συναίσθηση της Ιστορίας του τόπου του. Το εθνικό περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκε η Κύπρος εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια του είναι κάτι το «φλου» και ο Πολιτισμός του εξαντλείται φοβάμαι στις συναυλίες με ολίγον Θεοδωράκη και Τόκα με μερικά πασπαλίσματα από Τόκα.

Δεν διαθέτει την πολύτιμη αίσθηση Ιστορικής Συνέχειας που διαπερνούσε τον Τάσσο Παπαδόπουλο και που σε μεγάλο βαθμό διαπερνά τον Γιατρό, αν και, πιστεύω πως ο τελευταίος υστερεί κατά παρασάγγας στην πολιτική οξυδέρκεια που διέκρινε τον τέως Πρόεδρο.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας, είναι αυτός που είναι. Πιθανόν, ένας αρκετά καλός ηθοποιός που πείθει για ένα φιλολαϊκό προφίλ, ίσως άριστος για τους στενούς πολιτικούς του φίλους και όσους τον εξυπηρετούν σε κάθε δεδομένη στιγμή, αλλά, ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ και ΛΙΓΟΣ τόσο για την περιπλοκότητα του Κυπριακού, όσο και για την νέα διεθνή πραγματικότητα όπως αυτή αναδύεται από την Νέα Αμερικανική Πολιτική και την αποτελεσματική Τουρκική Διπλωματία.

Κανείς δεν θέλει να δει τον ηγέτη της χώρας του να αποτυγχάνει, εκτός αν πάσχει από πολιτική μωρία. ΄Ετσι, ούτε εγώ θέλω να δω τον κο Χριστόφια να αποτυγχάνει.

Αλλά, τι σημαίνει αυτό; Σε τι να μην αποτύχει και σε τι να πετύχει;

Να πετύχει λοιπόν, στη «Λύση».
Ερώτηση: Ως Κύπριος Πολίτης, θέλω να ξέρω επακριβώς ποια θα είναι η επόμενη μέρα της Λύσης που ονειρεύεται ο κος Χριστόφιας και οι περί αυτόν.
Και ποια θα είναι η επόμενη μέρα και η μεθεπόμενη και παρά-μεθεπόμενη για μας και τα παιδιά μας που είναι ανήλικα και πρέπει να μεγαλώσουν σε αυτή τη χώρα για αρκετά χρόνια ακόμα.

Δεν έχει ειπωθεί ούτε μία λέξη επ αυτού. Μοιάζει ο κος Χριστόφιας να θεωρεί πως όλοι μας θα συμφωνήσουμε χωρίς καμία συζήτηση σε όσα θα μας σερβίρει. Έχει την εντύπωση, πως ο Κυπριακός Λαός, «παρασύρθηκε» από τον Τάσσο Παπαδόπουλο στο πανίσχυρο ΌΧΙ και λέει «αφού αυτός μπόρεσε να τους πείσει για ΟΧΙ εγώ με τον ίδιο τρόπο θα του πείσω για ΝΑΙ».

Κλείνω τα μάτια μου και τον φαντάζομαι να κάνει από τώρα πρόβες για το δικό του «ιστορικό διάγγελμα». Βέβαια, δεν θα πει… «Ελληνικέ Κυπριακέ Λαέ», θα αρκεστεί στο «Κυπριακέ». Κανονικά θα πρέπει να συνεχίσει λέγοντας «Παρέλαβα από τον Τάσσο Παπαδόπουλο Κράτος και παραδίδω μια Κοινότητα, ως Κοινοτάρχης που είμαι».
Όχι, δεν πιστεύω πως ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι «Τούρκος» «όργανο των Αμερικάνων» «Προδότης» . Αυτά τα βρίσκω από φαιδρά έως γελοία και σε κάθε περίπτωση δεν είναι πολιτική κριτική και πολιτικός λόγος. Είναι συνθήματα απερίσκεπτα και άστοχα, ίσως και άδικα.

Απλά, ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι περιορισμένης πολιτικής και κοσμοπολίτικης εμβέλειας. Δεν φτάνει, δεν έχει ανάστημα, είναι ίσως άριστος για το κόμμα του αλλά μέχρι εκεί.

Αυτοί που με τα παίγνια τους πρόδωσαν τον Τ. Παπαδόπουλο ας όψονται. Όχι «εις Φιλίππους». Εδώ.

Αν πάντως στο τέλος γίνουν όλα αυτά που άλλοι σχεδιάζουν για μας χωρίς εμάς, δεν θα φταίει ο Χριστόφιας.

Εμείς θα φταίμε.

7 comments:

  1. Πολύ αξιόλογο άρθρο! Συγχαρητήρια!!!
    Συμφωνώ στα πλείστα...
    Εύχομαι καλή συνέχεια!

    ReplyDelete
  2. Σαφέστατα ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι άξιος κάθε σεβασμού από τον κάθε πολίτη. Απαιτείται ωστόσο πρόσθετος σεβασμός από τον κάθε Πρόεδρο για τον θεσμό του Προέδρου. Ας μου επιτραπεί ο προβληματισμός ότι, ο κ. Χριστόφιας στους 15 μήνες της θητείας του μας έθεσε πολλές φορές ενώπιον διλημμάτων. Άλλοτε από υπερβολικό ζήλο οδηγήθηκε σε κατάχρηση προεδρικού λόγου κι άλλοτε από ιδεολογικά κατάλειπα αφέθηκε σε "αντιπολιτευτικούς" λόγους υπερσπιζόμενος τα "δίκαια" του "απλού λαού".

    Το αξίωμα του Προέδρου δεν είναι μουχταριλίκι! Ουδεμίαν σχέση έχει με διοίκηση επιχειρήσεων, υπεραγορών ή τοπικών κομματικών ομάδων. Εμπεριέχει μια ευρύτητα ικανοτήτων, ηγετικών, γνωσιολογικών και διπλωματικών, που αποκτούν αξία (ακόμη και αν τα διαθέτει κανείς) , μόνο με τηνέμπρακτη συναίσθηση ευθύνης απέναντι στην ιστορία και τον πολίτη.

    Επιτρέψτε μου να ανησυχώ! Γιατί ναι μεν δεν θεωρώ ότι ο κ. Χριστόφιας "λογοδοτήθηκε" με εξωγενείς παράγοντες ή πολιτικές, παρατηρώ ωστόσο μια εμφανή αδυναμία πολιτικής διπλωματίας, η οποία σε συνάρτηση με τα ελλείματα εθνικής περηφάνειας ή την υπό προυποθέσεις εθνική υπόλειψη, που επίσης εμφανίζονται συχνά πυκνά στο λόγο του προέδρου, δημιουργούν απεριόριστες αγωνίες.

    Και προφανώς θα αισθανόμασταν περισσότερη ασφάλεια εαν οι εταίροι του κ. Χριστόφια στην κυβέρνηση απεδείκνυαν την ικανότητα τους να σταθούν αντάξιοι του ρόλου που επέλεξαν να έχουν, γεγονός που δεν δείχνουν διατεθημένοι να πράξουν, εμπράκτως τουλάχιστον. ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ παραπέουν στο "έτσι" και στο "αλλιώς", χωρίς πολιτικό ανάστημα.

    Το ζήτημα είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Τα γεγονότα τρέχουν και η βαλίτσα με το νέο σχέδιο αναμένεται να αφιχθεί στους επόμενους μήνες. Και οφείλουμε μια σοβαρότητα που προφανώς πρέπει να ξεπερνά τα όρια του ΝΑΙ και του ΟΧΙ και να σαφώς να είναι αντάξια μιας σοβαρής πολιτικής επεξεργασίας, έτσι που η όποια θέση μας ως λαός να έχει την πλειοψηφία που απαιτεί η ασφάλεια και η ισορροπία της όποιας επόμενης μέρας.

    Υ.Γ: η φωτογραφία που επιλέχθηκε στο κείμενο εκτιμώ ότι συμπυκνώνει την αγωνία χωρίς πολλά λόγια.

    ReplyDelete
  3. Εξαιρετικά ενδιαφέρον!!!!Περιμένουμε και άλλα, σας διακρίνει μια νηφαλιότητα, την ώρα που οι απορριπτικοί θαωρούν πως είναι οι μόνοι πατριώτες και που οι άλλοι έχουν χάσει το μέτρο και τα όρια.

    ReplyDelete
  4. Ανδρέας_Π27 April 2009 at 17:22

    Εγώ πιστεύω ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας εν ναν ο καλύτερος πρόεδρος που είχαμε ποτέ.Απλά πολεμάται αδίκως από τους σκληροπυρηνικούς του όχι (γιατί πρέπει να ικανοποιήσουν τους δικούς τους ) αλλά και από τον Δυση που δεν έχει ηθική στην πολτική του.Ήδαμεν τον 10 χρόνια και εφρίξαμεν.Ας μεν βλέπουμε και την εξωτερική πολιτική αλλά και την εσωτερική ,εκεί που υπαρχει άμεση επίδραση πάνω μας

    ReplyDelete
  5. Εγώ δεν είμαι με κανένα πρόεδρο ,εγώ είμαι πρόσφυγας και θέλω να λυθεί το Κυπριακό και να γυρίσουν όλοι οι πρόσφυφες στους τόπους τους .
    Οι μόνοι που φταίνε για την κατάντια του τόπου μας είμαστε εμείς και όταν λέω εμείς εννο΄ώ οι Ε/Κ και οι Τ/Κ που αντί να κοιτάμαι ο ένας τον άλλο στα μάτια και να βρίσκουμε λύσεις για τα όποια προβλήματα μας ,οι Ε/Κ κοιτούσαν την (μητέρα Ελλάδα) και οι Τ/Κ την μητέρα Τουρκία και τώρα τρογώμαστε μεταξύ μας οι Ε/Κ ποιος έφταιξε για το ΝΑΙ και ποιος έφταιξε για το ΟΧΙ .Πιστεύω ότι ο κόσμος που ψήφισε τότε καλά καλά δεν ήξερε τι ακριβώς λύση θα είναι αυτή που τους έλεγαν και πιστεύω ακόμα ότι και οι ΝΑΙ και οι ΟΧΙ είχαν την ίδια αγωνία και αγάπη για τον τόπο τους.
    Και να ρωτήσω και κάτι εμεις που ζούμε στο εξωτερικό και είμαστε πρόσφυγες γιατί να μην μπορούμε να έχουμε λόγο σε δημοψήφισμα?

    ReplyDelete
  6. @Ευχαριστούμε Χρίστο Σενέκη! Προσπαθούμε!

    @Ανώνυμε/η, αν λείψει η νηφαλιότητα τα πράγματα θα μπουν σε ολισθηρά μονοπάτια και οι καιροί ου μενετοί...

    @Ανδρέα, κανείς δεν εύχεται ο Πρόεδρος της χώρας του να είναι κακός ή αποτυχημένος γιατί τότε η αποτυχία αγγίζει όλους μας. Είναι νωρίς να κριθεί συνολικά ο κος Χριστόφιας, εμείς θα πούμε πως οι προθέσεις του στο Κυπριακό είναι αγαθές, αλλά έχουμε τους λόγους μας να ανησυχούμε για διάφορα "σημάδια" που δείχνουν ανεπάρκεια αναγνώρισης των πραγματικοτήτων.

    @Σταλαματιά ούτε τότε ήξερε ο κόσμος σε βάθος και φοβαμαι ούτε τώρα θα ξέρει.Όμως, το ενστικτο του λαού είναι συχνά πανίσχυρο και αλάθητο. Και το 2004 γλύτωσε την Κύπρο από την μετατροπή της σε ένα 100% εξαρτώμενο προτεκτοράτο στις τύχες του οποίου είχα λόγο μόνο αλλότρια συμφέροντα.

    Για το τελευταίο που λες, θα συμφωνήσω απόλυτα. Όλοι οι Κύπριοι πρέπει να έχουν λόγο στο δημοψήφισμα. Όπου και αν είναι!

    Όμως Σταλαματια ρίξε μια ματιά και στην άλλη ανάρτηση και διάβασε προσεκτικά και τις δηλώσεις τόσο κάποιων συγκεκριμένων ξένων όσο και του κου Χριστόφια το 2004. Αυτά δεν σε ανησυχούν;

    ReplyDelete
  7. ωραίο κείμενο... ορθώς ελάλησας, ειδικά στις τελευταίες 2 προτάσεις.

    σχετικά με το «όλοι οι Κύπριοι πρέπει να έχουν λόγο στο δημοψήφισμα», δεν είμαι τόσο σίγουρη αν συμφωνώ. Όλες οι περιπτώσεις Κυπρίων που ξέρω στα ξένα, ήθελαν να μπορούσαν να ψηφίσουν Ναι για διάφορους προσωπικούς συμφεροντολογικούς λόγους, και που τώρα έρχονται για διακοπές στην Κύπρο μέσω Τύμπου ή/και ξημεροβραδιάζονται στα καζίνα και στα κέντρα με το «μούχτι ψάρι». No offense, stalamatia. Αυτό το είδος τυχαίνει να γνωρίζω. Που δεν θα ήταν εδώ για να υποστεί τις συνέπειες της πώλησης της Κύπρου στους Τούρκους.

    ReplyDelete